Het Schrijversweb: Lady Beth - Mijn aphrodisiac

Relevante teksten
In de schelp van mij... Lady Beth
Mijn vader en de dom... Lady Beth
Lentekriebels Lady Beth
Verleiding Lady Beth
Liefde per sms Lady Beth
Happy single Lady Beth
Zonder jou Lady Beth
Aan alle schrijvers,... Lady Beth
Jaloers Lady Beth
Ik mis je... Lady Beth

**Lady Beth - Mijn aphrodisiac**
Gepubliceerd op: 04-05-2004	Aantal woorden: 359
Laatste wijziging: -	Aantal views: 1945
Easy-print versie	Aantal reacties: 6 reacties

Mijn aphrodisiac

Lady Beth

Een lange wandeling bracht mij in deze straat. Ik kijk naar de grond, maar bij de plek waar ik de twee verzakte stoeptegels herken, houd ik mijn pas in. Eén snelle blik, houd ik mezelf streng voor, en dan meteen weer door.
Ik draai me een kwartslag om en zie haar vrijwel meteen. Onder de felle verlichting zijn haar zachte rondingen betoverend mooi.
“What you see, is what you get”, is wat zij belooft en dat is een waarheid als een koe. De herinnering aan het heilzame, maar mysterieuze genot wordt mij opnieuw te machtig. Zonder aan de gevolgen te denken, druk ik de deurklink kordaat naar beneden.

Nu kan ik haar van heel dichtbij aanschouwen. Van haar soort is zij niet de meest luxe, maar wel de laatste. Ik kan mijn ogen niet van haar afwenden. Haar voluptueuze volmaaktheid is het bekijken meer dan waard en doet me denken aan een glanzend opgewreven, donker boeddhabeeldje. Wat verlang ik naar haar! Smachtend volg ik haar glooiende welvingen. Op sommige plaatsen puilt zij een beetje uit, maar dat levert slechts mijn vertedering op.
Haar aanblik bezorgt mij een postorgastisch gevoel: zij is zacht, zoet en opwindend tegelijk. Ik ken haar uitwerking maar al te goed en kan haar daarom niet weerstaan. Ik ben verslaafd geraakt aan haar fluweelzachte binnenste, aan de warme innerlijke gloed die zij mij bezorgde. En ik blijf verlangen naar dat onschuldige opiaat, naar mijn endorfineshot.

Hoe kan zoiets goddelijks bestaan? Door een meester gecreëerd, is zij verworden tot mijn “aphrodisiac”, mijn verboden lust en passie, mijn protest tegen een wereld vol perfectie.
Nog even moet ik mij bedwingen (een aanraking in dit stadium is nu eenmaal “not done”),
nog even is er respijt, voordat haar verleidelijke, zoete geur mijn neusgaten zal binnendringen en mij volkomen willoos zal maken, nog even voordat haar romige weldaad mijn honger zal stillen.

Dan stokt mijn adem. Een ander wijst haar aan. Machteloos moet ik toezien hoe zij wordt ingepakt en uit mijn blikveld verdwijnt.
“Morgen zijn er weer moorkoppen, mevrouw.”
Morgen? Nee, dan begin ik met mijn dieet.

Lady Beth

@ 06-05-2004 10:02:53
Nou, wat let je!! Deel mijn wereld en schrijf!!

Psycho Pater @ 06-05-2004 08:08:24
Ik zou weer een chronisch priapist worden wanneer ik zulke prachtige verhalen lees als jouw "Lentekriebels". De energie en levenslust boren zich door de digitale media heen en laten mijn lijf reageren alsof ik de geur van jouw stuwende sensualiteit als vitaliserende zuurstof door mijn longen voel stromen. Gelukkig leef ik in dezelfde wereld als jij . . .

Lady Beth

@ 05-05-2004 14:09:11
Ik ga niet flauw doen, al heb ik zo mijn bedenkingen... maar... wat heeft het door de wol geverfd zijn gemeen met priapisme? Vergeef mij deze vraag... Wellicht ben ik niet helemaal doordrongen van de noodzaak. Postorgastisch priapisme is nu eenmaal niet weggelegd voor vrouwen.

Psycho Pater @ 05-05-2004 10:12:52
Het Genootschap voor Postorgastisch Priapisme heeft helaas de laatste tijd niet veel meer om het lijf dan dat er met een zekere stijfkoppigheid slap geleuter wordt verkondigd zoals bijvoorbeeld woorden als 'wol'wassen, waarbij een door de wol geverfd zijn geen overbodige luxe is om tot dieper begrip te komen.

Lady Beth

@ 05-05-2004 08:09:19
Mijn dank voor je reactie, Psycho! Geldt ook voor het toegevoegde zeer gevoelige priapee (au) ... hee, we komen toch niets tekort, he?
(bedoel je nu echt "wol"wassenen of is dat een typefoutje? zo niet, dan vind ik het een grappige vertyping))

Psycho Pater @ 04-05-2004 19:01:11
Wat een prachtig verhaal over postorgastische slagroomgevoelens. Als primus interparis van het genootschap voor postorgastisch priapisme kan ik niet nalaten een (weliswaar voor wolwassenen bedoeld)gedicht van de bekende dichter Jacob Jan Slauerhoff als waardig epiloog vanuit de historische archieven te laten herleven:

Na de schrik
en begenadiging
onder 't snikken
van verzadiging

Na de feesten
van het vleesch
keert de geest
en rijst de vrees:

Deze extase
keert niet weer.
't Licht doet dwaas
en 't leven zeer.

Het plaatsen van reacties kan alleen als u ingelogd bent. Klik hier om naar de inlogpagina te gaan.